Monique Barsingerhorn ( Alkmaar, 25 maart 1968)
Op mijn 14e jaar ben ik van mijn paard gevallen en is mijn schaambeen van elkaar los gescheurd doordat mijn voet in de beugel bleef hangen en ik meters over de grond werd meegesleurd. In het ziekenhuis zijn röntgenfoto’s gemaakt waarop dit te zien is.
De foto’s waren niet goed beoordeeld waardoor ik zonder behandeling weer naar huis werd gestuurd. Na ongeveer 3 maanden kreeg ik veel last van pijn in mijn liezen en onder rug, ze konden echter niks vinden.
De jaren die volgen had ik snel pijn in mijn onderrug en met name stilstaan op 1 plek verergerde de pijn. Ook had ik last van andere vage klachten die jarenlang duurde. Op mijn 24 werd ik zwanger en kreeg ik ernstige bekkeninstabiliteit.
Tijdens de zwangerschap kreeg ik veel pijn in mijn schaambeen, rug en uitstraling in mijn benen. Uiteindelijk ging het lopen en zitten zo slecht dat ik een rolstoel en krukken nodig had en het merendeel van de dag plat op bed lag. Mijn zoon werd met een spoed keizersnee geboren.Ik hoopte dat de pijn snel weg zou zijn en ik weer als verpleegkundige kon werken. Maar dit gebeurde niet, het werd zelfs alleen maar erger. Ik lag 22 van de 24 uur op bed kon geen 10 minuten zitten en geen 50 meter meer lopen. Na 2 jaar kreeg ik een 2e zoon. Inmiddels zorgde mijn moeder full time voor mij en de kinderen als mijn man naar zijn werk was.
Vele therapieën/behandelingen volgden. Zelfs een operatie waarbij mijn SI gewrichten en schaambeen zijn vast gezet en een opname in een revalidatiecentrum. Niets hielp, de pijn werd steeds ondraaglijker. Ik had zoveel morfine nodig dat dit niet met tabletten kon binnenkrijgen dus kreeg ik een morfinepomp in mijn buik geïmplanteerd. Na 13 jaar op mijn bed gelegen te hebben ben ik bij een Filipijnse genezer in Schagen terecht gekomen. Dat was een ommekeer in mijn leven. Hij zorgde ervoor dat de zenuwpijnen in mijn benen minder werden.
Ik begon hierna met revalideren ( medisch fitness onder leiding van een fysiotherapeut. Maar na 6 maanden werd dit niet meer vergoed. Ik ging naar de sportschool om sterkere spieren te krijgen zodat ik langer kon lopen en zitten. Op deze sportschool kwam ik Debby tegen. Ze gaf daar body Balance. Ik deed mee aan deze les maar ik kon met veel dingen niet meedoen omdat ik nog veel pijn had en mijn spieren erg verzwakt waren. Debby bood aan om mij te trainen zodat ik weer kon beginnen met het opbouwen van mijn leven. En Debby weet van wanten we gingen meteen meerdere keren per week aan de slag. W deden vooral yoga/stabiliteit en core oefeningen. Debby zei: Monique we gaan ervoor om binnen 5 jaar van die morfinepomp af te komen.
Ik kreeg meerdere pijnbehandelingen in het Bronovo. Maar vooral door Debby haar inspiratie, eindeloze geduld en motivatie en zeer intensieve trainingen is dit gelukt, 29 januari 2013 werd de morfinepomp verwijderd. Zelf had ik een droom, ik wilde als verpleegkundige weer aan het werk, ook dat is gelukt in het VUmc als traumaverpleegkundige. Door het vele oefenen met yoga en pilates oefeningen ben ik helemaal verslaafd geraakt aan de body Balance. Op een gegeven moment vroeg de directeur van de sportschool mij om body Balance-instructeur te worden. Zelf zag ik dit eerst niet zo zitten omdat ik helemaal geen ervaring heb met lesgeven en mijzelf niet goed genoeg vond in het uitvoeren van deze oefeningen. Debby dacht hier echter heel anders over had alle vertrouwen in mij. We zijn toen direct samen begonnen en nu geef ik al zes jaar met veel plezier les.
Ik genoot volop va het leven, had nog wel pijn maar kon hier goed mee omgaan. Na zoveel ellendige jaren dacht ik weer een gewoon leven te kunnen leiden waardoor ik zwaar over de grens van mijn kunnen ging. Vooral het verpleegkundige werk was te zwaar voor mijn bekken, er kwamen nek klachten en uitstraling naar mijn arm bij.
In juli 2014 heb ik opnieuw pijnbehandelingen gehad. De laatste pijnbehandeling was in september 2015. Debby heeft me steeds begeleid om zo sterk mogelijk te blijven zodat er weinig spier verzwakking zou optreden en de pijn dragelijk bleef doormiddel van strekkingen die Debby bij mij deed. Inmiddels ben ik weer op de goede weg. Debby kan goed het lichaam analyseren en weet wat er nodig is om te herstellen. Er valt ook niet te smokkelen tijdens trainingen want ze ziet alles. Debby is veel meer dan een personal trainer, ze is altijd opzoek naar oplossingen ook als de hele medische wereld de hoop in jou heeft opgegeven. Ook op het gebied van voeding ben je bij Debby aan het goede adres. Deze passie over voeding en een gezond leven delen wij samen.
Het is best lastig om iets te schrijven over Debby omdat zij zoveel voor mij heeft betekend en mijn leven zoveel kleur heeft gegeven. Debby bedankt! Heerlijk om iemand met zoveel passie voor haar werk te mogen leren kennen.